شیوه آموزش در مرکز زبان انگلیسی چکاوک چگونه است؟

شیوه آموزش در این آموزشگاه بسیار شبیه آموختن اولین زبان (زبان مادری)است.

هنگامی که والدین برای اولین بار به فرزند خود سخن گفتن (زبان مادری) می آموزند و یا هنگامی که مادری فرزندی را مورد تعلیم زبان مادری خویش قرار می دهد از دو نوع کلمه استفاده می کند :

1- اسم ها: کلماتی مانند مامان، بابا، آب، اتاق، لیوان، قاشق، چنگال، بشقاب، چشم، دهان و ...

این کلمات برای نامیدن چیزی یا کسی به کار می رود.

2- صفت ها: کلماتی مانند سرد، گرم، تیز، خوشمزه، داغ، نرم، تلخ، شور، شیرین و ...

 این کلمات ویزگی یک اسم را بیان می کنند.

در ابتدای آموزش یک زبان از طریق والدین کلماتی بیان می شود مانند مادر مهربان، پدر زحمت کش و حتی چای داغی که فرزند را از دست زدن یا نوشیدن آن بر حذر می دارند.

مطلبی که در یاددهی زبان مادری به خوبی پرداخته می شود و در یادگیری زبان هدف که در اینجا زبان انگلیسی است غفلت شده است استفاده از ضماِئر است از قبیل ضمائر فاعلی، ضمائر مفعولی، صفات ملکی، ضمائر ملکی، ضمائر اشاره و ...

درزبان مادری، بر اثر تکرار زیاد، زبان آموز قادر است تا کلمات را به هم بچسباند و به صورت غیر ارادی بتواند از آنها استفادده کند.

برای مثال این ها دوستان ما هستند، اون آقا پسر خاله ی توست، او خواهر توست، آنها کسانی اند که باید با آنها مدرسه بروی.

و برای مثال در صفات ملکی داریم:

کتاب من، کتاب تو، کتاب او، کناب ما، کتاب شما، کتاب آنها

در انتهای این مرحله از زبان آموزی ،شخص صفات را می آموزد و قادر است جملات ساده را بیان کند.

در زبان مادری از این ضمائر و صفات به کرات استفاده می شود اما در یادگیری زبان انگلیسی از این ضمائر و صفات غافل شده ایم و در مرکز زبان انگلیسی چکاوک به این امر پرداخته ایم و با استفاده از روش هایی مانند مشترک سازی از اسم هایی مانند لوازم آشپزخانه، ابزار های مورد استفاده در کلاس درس (لوازم تحریر) ،اشکال هندسی، حیوانات ،رنگ ها و اسم هایی از این قبیل که در یک شبکه معنایی هستند برای یاددهی به زبان آموز دلبندمان بهره می بریم.

در مرحله بعد به افعال اشاره می کنیم که اطلاعات را منتقل می کنند و ما در قالب هستی و چیستی از آنها یاد می کنیم. برای مثال:

او مادر من است

من معلم هستم

ما دوست هستیم

به منظور دریافت مشاوره رایگان، بر روی این لینک کلیک کنید.

در تمامی این جملات یک مفهوم مشترک وجود  دارد که کار خاصی انجام نمی شود بلکه اطاعاتی در اختیار مخاطب و شنونده قرار داده می شود.

بعد از یادگیری افعال ساده، افعالی در اختیار زبان آموز قرار می گیرد که موضوع مشترکی با یکدیگر دارند (در قالب مصدرها : خوردن، رفتن ، بودن ، دیدن و ...) و یادگیری آنها در کنار هم می تواند بسیار مثمر ثمر باشد.

برای مثال افعال صورت، افعال آشپزخانه، افعال راهنمایی و رانندگی، افعال خرید، افعالی که در مسافرت استفاده می شوند و ...

نگاه کردن موضوعی به این افعال سبب می شود تا زبان آموز قادر باشد مطالب مرتبط با هم را در یک قالب و همراه با هم بیاموزد که یادگیری را دو چندان می کند.

بعد از اینکه زبان آموزان ما به ضمائر و صفات و افعال اشراف پیدا کردند تا بتوانند کلمات را به هم بچسبانند و جمله بسازند، ما گنجینه ای از کلمات و جملات داریم که می توانیم از طریق آنها صحبت کنیم.

اما این انتهای ماجرا نیست و ما باید در این مرحله از زبان آموزی به زمان ها اشراف پیدا کنیم.

در این قسمت با تمرکز بر روی زمان های مهم و روزمزه که در مکالمات عادی استفاده می شوند مانند حال ،حال استمراری، گذشته و  گذشته استمراری، آینده و حال کامل یا ماضی نقلی، به زبان آموز، زمان ها را می آموزیم و از آموختن زود هنگام  زمان هایی که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند جلوگیری می کنیم تا زبان آموز از تعدد و رنگارنگی زمان ها دور شود و در صورت عدم در نظر گرفتن این بند، یادگیری زبان  آموز به تعویق می افتد و دچار سردرگمی در زمان ها می شود.

(زمان هایی که به ندرت از آنها استفاده می کنیم از قبیل ماضی بعید و حال کامل استمراری)

در یاد دهی زمان ها با استفاده از رفتار های منحصر به فردی از قبیل به کار گرفتن شعر و موسیقی، مشارکت های متعدد زبان آموز در کلاس و جلوگیری از کلاسهای با محوریت صرفا معلم، این زمان ها را در قالب مثال برای زبان آموز بررسی می کنیم و مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم.

نکته ای که در این قسمت وجود دارد این است که ما در زبان فارسی به ازای زبان محاوره، خیلی از جملات را از نظر زمانی اشتباه متوجه می شویم. برای مثال وقتی که می گوییم : "من می روم".

در این حالت مشخص نیست که این جمله حال است یا آینده و هنگامی که قید زمان را به آن اضافه می کنیم می توان تصمیم گرفت که جمله می گوید من فردا به مدرسه می روم یا اینکه من هر روز به مدرسه می روم. جمله اول آینده و جمله دوم حال است.

برای این منظور باید نشانه هایی قائل شد به این دلیل که زبان آموز ابتدا زبان فارسی خود را اصلاح کند تا بتواند زبان انگلیسی را به درستی صحبت کند.

برای مثال نشانه زبان حال ساده (می)  می باشد.

من هر روز به مدسه می روم

تو هر روز به مدرسه می روی

او هر روز به مدرسه می رود

ما هر روز به مدرسه می رویم

شما هر روز به مدرسه می روید

آن ها هر روز به مدرسه می روند

نشانه زبان حال استمراری (دارم) می باشد.

من دارم با تو صحبت می کنم

آنها دارند با شما صحبت می کنند

او دارد با ما صحبت می کند

می توانیم نشانه گذشته استمراری را (داشتم) در نظر بگیریم.

من داشتم به تو کمک می کردم

تو داشتی حواس او را پرت می کردی

او داشت به درس گوش می کرد

آنها داشتند به معلمشان کمک می کردند

ما داشتیم به شهر دیگری می رفتیم

پس از اینکه بچه ها توانستند به گفتن تک جمله ها تسلط پیدا کنند می توان با این رویکرد زبان آموزان را از حالت تک جمله ای خارج کنیم بدین ترتیب که:

به دنبال جملات مرتبط می رویم با آگاهی از این که زمان حال ساده بیشتر به سه حالت بیان می شود:

1- بیان حقایق: منظور از بیان حقیقت این نیست که این جمله صحت دارد بلکه به این معناست که اطلاعاتی را در اختیار شنونده قرار می دهد و باید به صورت زمان حال ساده بیان شود.

برای مثال:

آب در صد درجه می جوشد.

گیاهان مواد مورد نیاز خود را از خاک می گیرند.

بدن پرندگان از پر پوشیده شده است.

او دختر مهربانی است.

من یک معلم هستم.

2- جملات روزانه (خبری): این جملات از یک رویداد، اتفاق یا یک خبر اطلاع رسانی می کنند.

برای مثال:

من سالی یک بار به خانه مادربزرگم می روم.

تو هفته ای دو بار به کلاس زبان می روی.

من هر روز مسواک می زنم.

3- جملات امری: مخاطب این جملات دوم شخص مفرد و جمع است (تو و شما) که به صورت حال ساده بیان می شود.

برای مثال:

آن کتاب را به علی برسان.

یک لیوان آب به من بده.

تکالیف هفته گذشته ات را بنویس.

از دوران کودکی ات برای مشاورت بگو.

(نکته در زبان انگلیسی نمی توان به غیر از دوم شخص امر کرد برای مثال به سوم شخص مفرد)

هنگامی که توانستیم به تبصره های ذیل آگاهی کافی پیدا کنیم می توانیم جملات با زمان های متفاوت را به صورت پشت سر هم به کار ببریم و به نوعی بتوانیم اصطلاحا جملات با زمان های متفاوت را بهم می چسبانیم.

برای مثال: زمان حال و حال استمراری

جملات حال استمراری معمولا خبری هستند.

این جمله از دو قسمت حال استمراری و حال (خبری) تشکیل می شود.

می توان از جمله دو قسمتی شامل زمان حال استمراری و حال (امری) استفاده کرد.

به کار بردن این نوع از جملات در یادگیری زبان آموز، بسیار مفید و کاربردی است.

برای مثال :

من دارم حرف میزنم ساکت باش.

وقتی کتابتو برداشتی خودکار من افتاد.

می خوام برم مسافرت به من کمک کن.

من دارم پیتزا می خورم تو هم می خوری؟

قسمت بعدی جملات گذشته و گذشته استمراریست :

همچنین می توانیم از دو جمله حال استمراری استفاده کنیم که پشت سر هم می آیند

می توان از جملات گذشته ساده و آینده ساده نیز استفاده کرد :

برای مثال دیروز رفتم اما فردا نخواهم رفت.